Herb Gminy Budziszewice

W dniu 30 listopada 2017 roku Rada Gminy Budziszewice podjęła Uchwałę w sprawie ustanowienia herbu Gminy Budziszewice oraz zasad jego używania.

Herb należy opisywać następująco:

W polu złotym od podstawy ceglany mur obronny (czerwony) z jedną blankowaną wieżą nad nim i otwartym przejazdem bramnym, w którym widnieje sępie pióro czarne ze szponem złotym (żółtym). 

Symbolika herbu Gminy Budziszewice odnosi do tradycji założycieli i patronów ośrodka centralnego – Budziszewic i okolicznych wsi.

Widniejący w herbie gminy ceglany mur z blankowaną wieżą i otwartą bramą to uszczerbione godło herbu szlacheckiego Grzymała rodziny Budziszewskich, którzy byli założycielami Budziszewic i gdzie znajdowało się ich gniazdo rodowe. Symbolika muru z basztą (basztami) i bramą jest bogata. Powszechnie symbolizuje siłę, moc, majętność, bogactwo, niezależność, zdobycie miasta, grodu. W heraldyce municypalnej oznacza prawa miejskie, samorządność, długą i bogatą historię, zacność ośrodka.
Czarne skrzydło symbolizuje rodzinę Kopaczów, założycieli miasta Budziszewice i jego dobrodziejów w XV w. Skrzydło symbolizuje wolność, obronę, bystrość, protekcję, rozwój, powodzenie.

GALERIA ZDJĘĆ - TAK BYŁO KIEDYŚ

 Czytaj więcej o historii jednostki

Wywiad z rówieśnikiem Niepodległej

      Każdy zgodzi się ze stwierdzeniem, że historię tworzą ludzie. Zastanawiając się nad tym przez chwilę widzimy obrazy osób nieprzeciętnych, charyzmatycznych, dokonujących nadzwyczajnych czynów, budzących podziw i uznanie. Widzimy tych, o których wszyscy mówią i pamiętają.
Mało kto w tym miejscu wspomni ludzi niepozornych, często milczących, nieliczących na sławę i medale. Ludzi, którzy przez swoje całe życie dokonywali rzeczy na pozór zwyczajnych, uważając je za swój obowiązek i powinność.
Żyjąc w pośpiechu, w pogoni za sukcesem i pieniądzem pamiętajmy jednak, że  historię tworzą nie tylko ludzie wielcy….
________________________________________

     Pamiętam jak przez mgłę kiedy w 1987 lub 1988 roku ogłoszono w mojej szkole konkurs na pracę wspominkową pod tytułem „Wywiad z rówieśnikiem Niepodległej". Boże, przecież to już ponad 20 lat... Nie pamiętam nawet tematu konkursu. Pamiętam ten „wywiad" z Nim.
Dziadek był od zawsze... Był kiedy jako sześciolatek przewróciłem się biegnąc i kalecząc kolana. Pojawił się ścierając mi, spracowaną ręką, łzy z brudnych policzków i głaszcząc po głowie wetknął mi w dłoń słynną pięciozłotową monetę „z rybakiem" mówiąc swoim ciepłym głosem:
- „Na chłopok, kup se ciostek".

Władysław Mistygacz urodził się 21 marca 1913 r. w Ganie, gm. Praszka, pow. Wieluń. Był najmłodszym dzieckiem Józefa i Julianny z Kojów. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę w Państwowym Seminarium Męskim w Rawiczu, gdzie otrzymał bardzo staranne wykształcenie pedagogiczne.
Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie w Rawiczu powstało na bazie działającego wcześniej seminarium kształtującego nauczycieli, przeniesionego do Rawicza przez władze niemieckie z Poznania. Wychowankowie zdobywali doświadczenie nauczycielskie ucząc dzieci pod okiem doświadczonych pedagogów w tzw. Szkole Ćwiczeń. Seminarium dbało o wykształcenie w swoich uczniach przede wszystkim punktualności, sumienności, obowiązkowości, wytrwałości, samodzielności i śmiałości w poczynaniach, honoru i uczciwości w stosunku do siebie i drugich, ofiarności dla siebie i państwa. Duży nacisk kładło się na czynną, a nie tylko słowną miłość kraju i swoich, na potrzebę rzetelnej pracy i ofiary dla dobra publicznego.

Ppor. Kazimierz Piechowiak ps. „Judym”

1906 – 1942

Bohaterski lekarz i oficer

Szef służby sanitarnej Obwodu

Brzeziny-Koluszki

        Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej

Dzieciństwo

Tylko życie poświęcone innym warte jest przeżycia
                                                                                                                  A.Einstein

 
Pierwszy września 1939 roku wpisał się w pamięć wszystkich Polaków. Był to czas bezkarności, pogardy dla człowieka i nieposzanowania jego godności. Lata wojny okupione były zniszczeniami, zbrodnią i śmiercią. Dzieje te, jakże odległe w czasie wciąż powracają do nas. Tkwią w naszej pamięci, pozwalając nam - Polakom - zachować własną tożsamość narodową. Żyją wśród nas uczestnicy i świadkowie tej tragedii, którzy najlepiej potrafią zrelacjonować dramat wielu ludzi. Natomiast kolejne pokolenia, wsłuchując się w opowieści swoich ojców i dziadów, mają możliwość poznania historii pełnej smutku i żalu oraz ludzi zwykłych, ale zarazem wielkich swoimi czynami, dzięki którym Polska odzyskała niepodległość.

Gminna Bibliteka Publiczna w Budziszewicach - z kart historii

„Biblioteka publiczna jest organizacją ustanowioną, utrzymywaną i finansowaną przez społeczność za pośrednictwem władz lokalnych, regionalnych, narodowych lub poprzez inną formę organizacji społecznych; zapewnia dostęp do wiedzy, informacji i wytworów myśli ludzkiej poprzez szeroką gamę zasobów oraz usług i jest jednocześnie dostępna dla wszystkich członków społeczności bez względu na rasę, narodowość, wiek, płeć, religię, język, stan zdrowia, status ekonomiczny czy pracowniczy i posiadane wykształcenie".

Powstanie Gminnej Biblioteki Publicznej w Budziszewicach datuje się na lata powojenne, gdyż nie ma informacji potwierdzających jej istnienie przed drugą wojną światową. Starania o utworzenie biblioteki zostały zapoczątkowane decyzją Zarządu Gminy z dnia 08 XI 1947 roku na mocy której powołano Gminną Komisję Biblioteczną, miała ona za zadanie zająć się urządzaniem lokalu biblioteki. Działania te podjęte zostały po uchwaleniu w dnia 17 IV 1946 roku przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej, Dekretu o bibliotekach i opiece nad zbiorami bibliotecznymi. Dekret stworzył podstawy prawne do funkcjonowania biblioteki oraz gwarantował jej byt materialny. Gminne biblioteki publiczne zobowiązane były do prowadzenia w społeczeństwie działalności kulturalnej, oraz umożliwienie każdemu obywatelowi korzystania ze zbiorów bibliotecznych całego kraju. Zgodnie z postanowieniami Dekretu, naczelny nadzór i opiekę nad bibliotekami powierzono Ministrowi Oświaty, który miał decydować o ich organizacji i działalności, wzajemnej współpracy oraz określać kwalifikacje do zajmowania stanowisk w bibliotekach.